Perito Moreno gletcher en meer...
Blijf op de hoogte en volg Gert
21 Januari 2019 | Chili, Cochrane
Al onze probleempjes mogen de pret niet drukken!
Ons volgende doel is een bezoek aan de gletcher Perito Moreno. Dit is één van de viertien door de Patagonische IJskap gevoedde gletchers. Deze ijskap is op Antarctica en IJsland na de grootste van de wereld. De Perito Moreno ligt op ongeveer 80 km van El Calafate, een mooie dagtocht. Om hordes toeristen voor te zijn vertrokken we vroeg in de ochtend. De gletcher is een van de weinige ter wereld die niet afneemt. Hij schuift iedere dag 40cm op in een groot meer vlak voor een schiereiland. Via trappen en plankieren kun je vlakbij de tot zeventig meter hoge en vijf kilometer brede ijsmuur komen. Je hoort daar het ijs bewegen. Voorwereldlijke geluiden. Het kraakt en knalt aan de lopende band, het lijkt op onweersklappen, heel fascinerend. En dan ineens stort een stuk ijs met veel geruis, gekraak en geplons in het water. Een kleine tsunami is het gevolg. In de loop der tijd zijn meer dan 83 mensen omgekomen die te dicht bij de ijsmuur kwamen.
Nadat we weer terug zijn op onze camping in El Calafate inspecteer ik onze camper. Zo kijk ik onder de camper. Ik schrik mee rot. Één van de vier bevestigingsarmen van onze camperunit is van het chassis los gescheurd. Zo kunnen we de volgende morgen niet verder. En dan is het zaterdag. Ik heb onmiddellijk onze contactpersoon van HolidayRent gebeld. Hij belooft “zo snel mogelijk” een mannetje te sturen. Ik pak maar een biertje en zit in mijn stoel naast de camper te bedenken dat “zo snel mogelijk” wel maandag zou worden. Terwijl ik dit zit te overdenken stopt een auto achter onze camper. Onze eerdere hulp stapt samen met een andere man uit en kijkt onder de camper. Hij schroeft de arm eraf, de ander pakt een lasapparaat en binnen een uurtje is alles weer gerepareerd. De lasser, Martìn, spreekt geen woord Engels. Toch raken we in “gesprek” Hij heeft het maar steeds over chézoes. Chézoes? Ja Chezoes en hij werpt zijn handen ten hemel. Al snel wordt mij duidelijk dat hij door Jezus is geroepen. Hij is ook voorganger in de evangelische kerk. Toch interessant....
Wat zijn we blij dat alles weer vastgeschroefd is. Stel dat we dit onderweg op de verlaten poesta hadden gehad! We trakteren ons op een heerlijke maaltijd van Patagonisch lam in het meest luxueze restaurant van El Calefate.
Het is opvallend hoe behulpzaam, rustig en vriendelijk Chilenen en Argentijnen zijn. De Argentijnen weten ook heel goed dat hun Maxima koningin van Nederland is. Het is een goede meid, zeggen ze dan, maar die vader..!
De volgende dag verder naar het noorden. Door de pampa’s, oneindige kale lege velden waar soms schapen, maar altijd kuddes guanaco’s grazen die vaak onverwacht de weg oversteken. En altijd wind, harde stormachtige wind. Soms is de weg goed, maar meestel is een het bonkige steenslagweg. Uren achter elkaar zonder dat je iemand tegen komt. Kom je na een lange stijging boven, dan krijg je zonder waarschuwing een verbluffend uitzicht van kilometers ver met daarin azuurblauwe meren. De dag eindigt op een doodlopende weg aan een meer. Daar staan we helemaal alleen, ver van iedere menselijke aanwezigheid. Om tien uur, half elf gaan we naar bed om ‘s morgens rond acht uur weer wakker te worden.
Zondag volgen we de ruta 40 verder noordwaarts. Weer schitterende vergezichten en eenzaamheid. De afstand tussen de dorpjes (max honderd inwoners) bedraagt minimaal honderd kilometer en daartussen is niets, echt helemaal niets.
Zijn we bang om weer pech te krijgen? Nee. In geval van echte nood kunnen we via de sateliet hulp inroepen. Deze dag eindigt weer bij zo’n mooi meer, zo’n schitterende plek. Alleen het stormt zo hard, bij een blauwe hemel en vijfentwintig graden, dat we besluiten op een campinkje tussen populieren te gaan staan. Daar hebben we heerlijk in het zonnetje buiten gegeten. Voor de eerste keer deze reis!
Maandag verder de bergen in. Hotseklotsend richting Chileense grens. Klimmend omhoog langs lege witte zoutmeren en verscholen Estancias (boerderijen). Soms is de weg zo steil dat je boven aan gekomen, de weg voor je niet over de motorkap kan zien. Onderweg weer één of twee auto’s. Bij de Argentijnse grenspost, een hummelig huisje, werden we welkom geheten door een douanier in gevechtstenue. Allerhartelijkst werden we binnen gelaten en onder het toeziend oog van één of andere generalisimo die levensgroot aan de muur hing, werden onze papieren van stempels, parafen en opmerkingen voorzien. Na afloop kregen we een hand en ging hij ons voor om het hek voor ons open te maken. Elf kilometer verderop was de Chileense grenspost. Weer een allerhartelijkste ontvangst,stempels, parafen en handtekeningen. Het hek werd opengezwaaid en we werden als oude vrienden Chili binnengezwaaid.
Omdat we over de grens geen groenten, fruit en andere dingen mee mochten nemen, besloten we een omweg van vijftien kilometer te maken naar Cochrane om inkopen te doen. Ineens begon het te regenen en de lemen weg werd spekglad. In Cochrane was een supermarkt die tegelijkertijd een Auke Rauwerda was. Omdat het al later werd zijn we hier op een campinkje blijven hangen. Internet is hier heel sporadisch werkzaam dus.... waarschijnlijk weer geen foto’s, het is niet anders!
-
22 Januari 2019 - 02:49
Lonneke:
Woahw! Weer een mooi verslag! Toch nog 2 foto’s, wat indrukwekkend die gletsjer. Geniet van het ‘warme’ weer! Liefs! Xx -
22 Januari 2019 - 05:11
Hans En Rebecca:
Ha Cisca en Gert,
Na het lezen van wederom een fascinerend verslag kunnen we concluderen dat een dergelijke reis wel “ relatie-proof “ moet zijn ha,ha !!
Chapeau! Chris Zegers: eat your heart out met je flut reisprogramma’s. Hij haalt het niet bij jullie. Wat een prachtige streken hebben jullie bezocht en op de gevoelige plaat vastgelegd.
Adembenemend. Wij slaan ons vandaag door een dagje sneeuw heen. De Nederlanders lopen nu al te mauwen dat de NS een aangepaste regeling heeft “ terwijl er nog ( het is hier nu 09:00 uur ) geen sneeuw ligt”..... Zucht.... het is ook nooit goed. Maar ja, de Nederlander mag graag klagen.
Wel jammer voor de ijsbaan in Achlum. Afgelopen weekend de boel onder water gezet, want er kwam serieuze vorst. In Haaksbergen is gisteravond de eerste marathon op natuurijs geschaats. Ja, ook hier voldoende reuring -
22 Januari 2019 - 06:22
Marianne:
Fantstisch om over jullie ervaringen te lezen, vooral omdat we pas van de perikelen horen nadat ze godzijdank opgelost zijn. En die gletcher, ongelooflijk! Wel vraag ik me af wat we moeten doen als we een week of wat geen nieuws van jullie krijgen. Uit onze warme luie stoel opstaan, ons koffertje pakken en naar jullie komen zoeken? XX -
22 Januari 2019 - 06:42
Dick En Imi:
Pech(en geluk) blijft jullie achtervolgen deze reis.
Zo heb je geen weet van de perito moreno en dan krijg je binnen twee weken twee keer de gletscher te zien.
Vrienden van ons maken vanuit Buenos Aires een reis naar Vuurland. Verslagen van jullie reis krijgen we voor een deel in duplo.
Nog veel plezier!!( en geluk). -
22 Januari 2019 - 08:47
Christien:
Oef, al dat ijs. Hier vriest het nu ook en er wordt al voorzichtig geschaatst.
-
22 Januari 2019 - 11:15
Marianne:
Gefeliciteerd met de verjaardag van Sebas en ook vast met de verjaardag van Lonneke morgen. -
22 Januari 2019 - 18:47
Bauke :
Mooi en spannend verhaal Gert/cisca Wat jammer voor de lasser dat hij jullie niet wat dichter bij die timmermanszoon van Nazareth wist te brengen. enfin je bent geholpen. Ik druk de verhalen af en breng ze ders zondags steeds naar Teus. Hartelijke groet en verder veel pech-loos plezier Bauke -
24 Januari 2019 - 06:54
Annie De Vries:
Alles is al gezegd. Zoo mooi!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
