De Hemeltrein
Blijf op de hoogte en volg Gert
20 Mei 2014 | China, Lhasa
De hemeltrein.
Om half 11 vertrekken we met de bus naar het bombastische moderne treinstation van Lhasa. Na de bekende controles worden we in een reusachtige wachtruimte gelaten. Nu eerst nóg een formulier invullen. Daarin moet je verklaren geen van de volgende ziektes te hebben: hartziekte, hysteria, diabetes (out of comtrol), schizofrenie, bronchitus, tuberculose of highly dangerous pregnant women (ziekte?)
Daarnaast mag je lichaamstemperatuur niet hoger dan 38gr zijn. Goed, alles ingevuld en ondertekend. Dan mogen we aan boord. We hebben een 6 persoons cabine toegewezen gekregen. We zitten als groep min of meer bij elkaar in dezelfde treinwagon. Wij delen de cabine met 2 reisgenoten en een ouder Chinees echtpaar dat de onderste bank, waarop wij ook moeten zitten, bezet houdt. Cisca ligt op de tweede verdieping en ik boven. Na ons vertrek, stipt 12:08u komt onze reisgenote met verschrikte ogen de gang op. Wat is er? Die meneer zit te rochelen en spuugt daarna in het vuilnisbakje.....gedver. Dit blijkt nog maar het begin van onze kennismaking met de Chinese etiquette te zijn. Hij en zijn vrouw, beiden in de 60, maken een bakje mie-soep klaar. Kokend water kan je hier in een thermoskan uit de kraan halen en in je bakje gedroogde mie schenken. Met hun stokjes slurpen ze de miesoep naar binnen, laten daarna een paar stevige boeren en sluiten het diner af met een fikse wind. Daar moeten we de nacht dus mee door....
Na het vertrek stijgt de trein hoger en hoger door een uitgetrekt, prairie-achtig leeg landschap. Af en toe een kudde yaks, schapen, antilopen of een piepklein dorpje met op de achtergrond hoge besneeuwde bergtoppen. Het wordt steeds mooier en imposanter. Er wordt extra zuurstof in de wagon gepompt. Soms gaan we over hoge bruggen en lange tunnels. Ineens staat er een heel klein hokje midden in het niets helemaal alleen langs de spoorbaan. Als wij passeren staat er spoorbeambte strak in de houding te wachten tot we weer voorbij zijn. In de wijde omgeving is er helemaal niets te bekennen! Daarna marcheert hij in militaire pas terug naar zijn hokje. Op dit traject passeren per dag 4 treinen in iedere richting! Het weer is fantastisch, buiten koud, de grond is hier permanent bevroren, maar binnen lekker warm. Als de zon achter de bergen ondergaat naderen we het hoogste punt van onze route, 5200m. Om 10uur gaat het licht uit en gaan we slapen. Gedurende de nacht loopt de temperatuur zo hoog op dat ik al mijn kleren uitdoe en me vertwijfeld afvraag of ik hoge koorts heb gekregen. Ik ga ervan hallucineren en vrees dat ik door de hoogte misschien volledig ontregeld ben. Om 6 uur klauter ik naar beneden en kom op de gang een reisgenoot tegen die ook op het hoogste bed lag. Sjesus, zegt hij, wat is dat erg, alsof we gaar gestoofd zijn. Kijken we naar buiten dan zien we een besneeuwd landschap. Iets klopt hier niet. En dát klopt wel, het blijkt dat in een volgende wagon de mensen hebben liggen rillen van de kou, daar was de verwarming helemaal uitgevallen. Terwijl de zon opgaat en een fantastisch landschap aan ons voorbijtrekt krijgen we te horen dat we bij het volgende station (zo'n 6 uur verder) over moeten stappen op een andere trein. Dit omdat de verwarming in onze trein volledig ontregeld en niet meer bij te stellen is. Op het station van Xining moeten we overstappen op een nieuwe (en gelukkig schonere) trein. Een heel gedoe, alle bagage die helemaal boven in de cabine gesjouwd is moet weer naar beneden en in de nieuwe trein weer helemaal naar boven. Het mag de pret niet drukken want we hebben vreselijke lol met zijn allen. Het moreel van deze survivalgroep is hoog. Het Chines echtpaar dat het grootste gedeelte van de tijd op onze zitplaatsen ligt te slapen heeft af en toe flinke ruzie. Pa slaat moe dan wakker, maar op een gegeven moment is het haar te gortig en scheldt ze hem volledig tegen de vlakte. Ook leuk om eens mee te maken. We zijn nu zo'n eind lager gekomen, dat al onze waterflessen soms al krakend inploderen. Door de overstap is er een vertraging ontstaan van zo'n drie kwartier en s'avonds rond 10uur komen we op het station van Xian aan. Onze Chinese reisgenoten blijven liggen, zij gaan nog door tot Guangzhou (bij HongKong) en mogen nog zo'n 22uur in de coupe blijven! We nemen hartelijk afscheid.
Gelukkig ligt ons hotel recht tegenover het station en vallen we om half 12 in een diepe slaap.
Xian is een behoorlijk grote stad. Toen ik onze gids vroeg hoeveel mensen er wonen zei hij: zo'n 9 of 10 miljoen...... Een echt grote stad dus. Het is de vroegere hoofdstad van China en het begin van de zijderoute en één van de drie steden met een volledige stadsmuur om het oude centrum. We hebben op een huurfiets (Cisca en ik op een tandem) de hele stadsmuur over gefietst (14 km), een hele mooie rit. Daarna met de bus naar de Drumtoren en de moslimwijk in. Jammer genoeg mogen we niet de moskee in omdat we geen islamiet zijn.
Als we met de stadsbus terug naar het hotel gaan is het knokken om in danwel uit de bus te komen. Ik heb flinke ruzie met een vent die me gewoon opzij drukt. Ik dacht het niet....in het hollands vertel ik 'm even wat ik van hem denk, dat hij zijn handen thuis moet houden en duw hem van me af. Hij begrijpt me donders goed en scheldt nog wat naar mij. Ondertussen staan we weer buiten en lopen ons hotel in.
Om half 11 vertrekken we met de bus naar het bombastische moderne treinstation van Lhasa. Na de bekende controles worden we in een reusachtige wachtruimte gelaten. Nu eerst nóg een formulier invullen. Daarin moet je verklaren geen van de volgende ziektes te hebben: hartziekte, hysteria, diabetes (out of comtrol), schizofrenie, bronchitus, tuberculose of highly dangerous pregnant women (ziekte?)
Daarnaast mag je lichaamstemperatuur niet hoger dan 38gr zijn. Goed, alles ingevuld en ondertekend. Dan mogen we aan boord. We hebben een 6 persoons cabine toegewezen gekregen. We zitten als groep min of meer bij elkaar in dezelfde treinwagon. Wij delen de cabine met 2 reisgenoten en een ouder Chinees echtpaar dat de onderste bank, waarop wij ook moeten zitten, bezet houdt. Cisca ligt op de tweede verdieping en ik boven. Na ons vertrek, stipt 12:08u komt onze reisgenote met verschrikte ogen de gang op. Wat is er? Die meneer zit te rochelen en spuugt daarna in het vuilnisbakje.....gedver. Dit blijkt nog maar het begin van onze kennismaking met de Chinese etiquette te zijn. Hij en zijn vrouw, beiden in de 60, maken een bakje mie-soep klaar. Kokend water kan je hier in een thermoskan uit de kraan halen en in je bakje gedroogde mie schenken. Met hun stokjes slurpen ze de miesoep naar binnen, laten daarna een paar stevige boeren en sluiten het diner af met een fikse wind. Daar moeten we de nacht dus mee door....
Na het vertrek stijgt de trein hoger en hoger door een uitgetrekt, prairie-achtig leeg landschap. Af en toe een kudde yaks, schapen, antilopen of een piepklein dorpje met op de achtergrond hoge besneeuwde bergtoppen. Het wordt steeds mooier en imposanter. Er wordt extra zuurstof in de wagon gepompt. Soms gaan we over hoge bruggen en lange tunnels. Ineens staat er een heel klein hokje midden in het niets helemaal alleen langs de spoorbaan. Als wij passeren staat er spoorbeambte strak in de houding te wachten tot we weer voorbij zijn. In de wijde omgeving is er helemaal niets te bekennen! Daarna marcheert hij in militaire pas terug naar zijn hokje. Op dit traject passeren per dag 4 treinen in iedere richting! Het weer is fantastisch, buiten koud, de grond is hier permanent bevroren, maar binnen lekker warm. Als de zon achter de bergen ondergaat naderen we het hoogste punt van onze route, 5200m. Om 10uur gaat het licht uit en gaan we slapen. Gedurende de nacht loopt de temperatuur zo hoog op dat ik al mijn kleren uitdoe en me vertwijfeld afvraag of ik hoge koorts heb gekregen. Ik ga ervan hallucineren en vrees dat ik door de hoogte misschien volledig ontregeld ben. Om 6 uur klauter ik naar beneden en kom op de gang een reisgenoot tegen die ook op het hoogste bed lag. Sjesus, zegt hij, wat is dat erg, alsof we gaar gestoofd zijn. Kijken we naar buiten dan zien we een besneeuwd landschap. Iets klopt hier niet. En dát klopt wel, het blijkt dat in een volgende wagon de mensen hebben liggen rillen van de kou, daar was de verwarming helemaal uitgevallen. Terwijl de zon opgaat en een fantastisch landschap aan ons voorbijtrekt krijgen we te horen dat we bij het volgende station (zo'n 6 uur verder) over moeten stappen op een andere trein. Dit omdat de verwarming in onze trein volledig ontregeld en niet meer bij te stellen is. Op het station van Xining moeten we overstappen op een nieuwe (en gelukkig schonere) trein. Een heel gedoe, alle bagage die helemaal boven in de cabine gesjouwd is moet weer naar beneden en in de nieuwe trein weer helemaal naar boven. Het mag de pret niet drukken want we hebben vreselijke lol met zijn allen. Het moreel van deze survivalgroep is hoog. Het Chines echtpaar dat het grootste gedeelte van de tijd op onze zitplaatsen ligt te slapen heeft af en toe flinke ruzie. Pa slaat moe dan wakker, maar op een gegeven moment is het haar te gortig en scheldt ze hem volledig tegen de vlakte. Ook leuk om eens mee te maken. We zijn nu zo'n eind lager gekomen, dat al onze waterflessen soms al krakend inploderen. Door de overstap is er een vertraging ontstaan van zo'n drie kwartier en s'avonds rond 10uur komen we op het station van Xian aan. Onze Chinese reisgenoten blijven liggen, zij gaan nog door tot Guangzhou (bij HongKong) en mogen nog zo'n 22uur in de coupe blijven! We nemen hartelijk afscheid.
Gelukkig ligt ons hotel recht tegenover het station en vallen we om half 12 in een diepe slaap.
Xian is een behoorlijk grote stad. Toen ik onze gids vroeg hoeveel mensen er wonen zei hij: zo'n 9 of 10 miljoen...... Een echt grote stad dus. Het is de vroegere hoofdstad van China en het begin van de zijderoute en één van de drie steden met een volledige stadsmuur om het oude centrum. We hebben op een huurfiets (Cisca en ik op een tandem) de hele stadsmuur over gefietst (14 km), een hele mooie rit. Daarna met de bus naar de Drumtoren en de moslimwijk in. Jammer genoeg mogen we niet de moskee in omdat we geen islamiet zijn.
Als we met de stadsbus terug naar het hotel gaan is het knokken om in danwel uit de bus te komen. Ik heb flinke ruzie met een vent die me gewoon opzij drukt. Ik dacht het niet....in het hollands vertel ik 'm even wat ik van hem denk, dat hij zijn handen thuis moet houden en duw hem van me af. Hij begrijpt me donders goed en scheldt nog wat naar mij. Ondertussen staan we weer buiten en lopen ons hotel in.
-
20 Mei 2014 - 13:06
Lonneke:
Whaha wat een hilarisch verhaal! Geweldig! Prachtig landshap! Wederom
Mooie foto's. Wat naar van dat hallucineren maar aan het einde van je verslag lees is dat je dat wel weer te boven bent gekomen ;) leuk met memmie op de tandem -
20 Mei 2014 - 17:54
MarkvP:
Wat een mooie verhalen en prachtige foto's! Maar die Chinese etiquette wijkt niet veel af van huize Been, toch? -
20 Mei 2014 - 20:07
Chris10:
Ik snap het al, helemaal geen gezellig geborrel met elkaar. Gewoon een noodles soepje en dat is het dan. Bij nader inzien zijn jullie toch wat veranderd. -
20 Mei 2014 - 21:32
Jouwert:
sterkte!!!!!!!!!!!!!!!!! -
21 Mei 2014 - 01:11
M:
Mel is verbaasd dat jullie als Hollanders je zorgen maakten over een KOUDE douche! Wat soort douche dan ook zou een grote luxe op de trein geweest zijn, lijkt me. Hierna is ALLES natuurlijk luxueus. Overigens herken ik veel van je verhaal van wat Céline me destijds vertelde na haar Chinese trein reis. Nog veel plezier, ha, ha! Foto's (wel veel treinen!) heel mooi. Kijk uit naar de volgende aflevering. -
21 Mei 2014 - 20:57
Aart:
wat een prachtig verhaal; de kwispedoor deed bijna zijn herintrede. tsja Chinese gewoonten zijn al eeuwen oud en zullen nooit veranderen. Geweldige foto's omlijsten de verhalen. Ben benieuwd naar de mondelinge toelichtingen. Heb de felicitaties gedaan naar Anja en Marco. Zijn net gaan kijken en vasthouden. :) dikke kus van us.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
