antonito en verder
Door: gertencisca
Blijf op de hoogte en volg Gert
11 Juni 2012 | Verenigde Staten, Aspen
Antonito
Nadat we de woestijn ( en dus de Indianen) abrupt achter ons lieten en in een totaal ander, groen en bebost, berglandschap, zoals midden Frankrijk of Beieren, terecht kwamen, koersten we naar Antonito op de grens van Colorado met New Mexico. Op de radio klinken nu ineens Zuid -Amerikaanse stemmen en swingt de muziek ook Zuid -Amerikaans. De ongetwijfeld Mexicaanse mevrouw op de camping overlegde in rap spaans met haar besnorde man over onze plaats ( of iets totaal anders, want mijn spaans is niet jedat).
Het doel van dit stukje reis is een dagtocht met een puffende smalspoor stoomtrein over de Cumbres Pass.
De stoomtrein vertrok stipt 10 uur met veel getoeter, geratel en gepuf aan het 100 km lange traject. We hadden binnen zitplaatsen en konden ook buiten op een open wagon staan. Dat was natuurlijk het mooist, alleen... de rook, maar vooral de as zorgden ervoor dat we binnen 10 minuten onze lenzen uit moesten doen. Op ongeveer één km achter onze trein reed een bluswagentje die controleerde of de hete as van de stoomlocomotief geen brand zou veroorzaken. Na één uur begon de locomotief nog meer te sputteren en blazen en kropen we langzaam naar 2900m. hoogte. Op het hoogste punt reden we door tunnels en langs diepe spelonken, een fantstisch gezicht. Om 12.30u stopten we midden in het niets en kregen we een warme maaltijd in een soort loods aangeboden. Na een uur reden we weer. Al piepend en krakend met op iedere wagon een remmer die ervoor moest zorgen dat we de 4% helling niet af zouden glijden. Uiteindelijk kwamen we om 4 uur aan in Chama aan waar een bus klaarstond om ons weer naar het beginpunt terug te brengen. Thuisgekomen konden we direct onder de douche en de kleren in de was omdat echt alles maar dan ook alles onder het roet en as zat en stonk!
De temperatuur hier is tussen de 25 en 35gr en er is nog steeds geen wolkje aan de lucht. De kranten hier schrijven over het extreem warme voorjaar en de droogte die voor de boeren wel, maar voor ons geen probleem is.
Of we al genoeg van onze reis krijgen? Nog helemaal niet, de natuur is hier zo mooi en afwisselend en het gemak van onze camper zo groot! Als we geen stroom aansluiting hebben kunnen we een agregaat aanzetten zodat Airco en magnetron het gewoon doen! Ook de douche aanboord doet bijna niet onder voor die thuis (en voor de prestaties van het Ned. elftal.... nou ja daar hoeven we ook niet voor thuis te blijven begrijpen we wel)
Ps Ondertussen zijn we in het mondaine skioord Aspen aan gekomen
Nadat we de woestijn ( en dus de Indianen) abrupt achter ons lieten en in een totaal ander, groen en bebost, berglandschap, zoals midden Frankrijk of Beieren, terecht kwamen, koersten we naar Antonito op de grens van Colorado met New Mexico. Op de radio klinken nu ineens Zuid -Amerikaanse stemmen en swingt de muziek ook Zuid -Amerikaans. De ongetwijfeld Mexicaanse mevrouw op de camping overlegde in rap spaans met haar besnorde man over onze plaats ( of iets totaal anders, want mijn spaans is niet jedat).
Het doel van dit stukje reis is een dagtocht met een puffende smalspoor stoomtrein over de Cumbres Pass.
De stoomtrein vertrok stipt 10 uur met veel getoeter, geratel en gepuf aan het 100 km lange traject. We hadden binnen zitplaatsen en konden ook buiten op een open wagon staan. Dat was natuurlijk het mooist, alleen... de rook, maar vooral de as zorgden ervoor dat we binnen 10 minuten onze lenzen uit moesten doen. Op ongeveer één km achter onze trein reed een bluswagentje die controleerde of de hete as van de stoomlocomotief geen brand zou veroorzaken. Na één uur begon de locomotief nog meer te sputteren en blazen en kropen we langzaam naar 2900m. hoogte. Op het hoogste punt reden we door tunnels en langs diepe spelonken, een fantstisch gezicht. Om 12.30u stopten we midden in het niets en kregen we een warme maaltijd in een soort loods aangeboden. Na een uur reden we weer. Al piepend en krakend met op iedere wagon een remmer die ervoor moest zorgen dat we de 4% helling niet af zouden glijden. Uiteindelijk kwamen we om 4 uur aan in Chama aan waar een bus klaarstond om ons weer naar het beginpunt terug te brengen. Thuisgekomen konden we direct onder de douche en de kleren in de was omdat echt alles maar dan ook alles onder het roet en as zat en stonk!
De temperatuur hier is tussen de 25 en 35gr en er is nog steeds geen wolkje aan de lucht. De kranten hier schrijven over het extreem warme voorjaar en de droogte die voor de boeren wel, maar voor ons geen probleem is.
Of we al genoeg van onze reis krijgen? Nog helemaal niet, de natuur is hier zo mooi en afwisselend en het gemak van onze camper zo groot! Als we geen stroom aansluiting hebben kunnen we een agregaat aanzetten zodat Airco en magnetron het gewoon doen! Ook de douche aanboord doet bijna niet onder voor die thuis (en voor de prestaties van het Ned. elftal.... nou ja daar hoeven we ook niet voor thuis te blijven begrijpen we wel)
Ps Ondertussen zijn we in het mondaine skioord Aspen aan gekomen
-
11 Juni 2012 - 18:02
Mark:
Wat een mooie foto's weer. Zo te lezen en te zien is het een mooie reis, ik ben jaloers! En nee, voor dat EK had je niet thuis hoeven blijven ;-)
Veel plezier nog! -
12 Juni 2012 - 07:50
Hein:
Een jongensdroom is in vervulling gegaan: de stoomtrein. Bovendien zo zwart als roet, wat wil je meer.
Wij breken onze camperreis af bij gebrek aan mooi weer. In Appelscha weer de centrale verwarming aan. Goede reis. -
12 Juni 2012 - 13:51
Sicco:
Mooi hoor, al die verhalen en foto's.
Maar is de koffie daar een beetje te drinken??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
