Het zuidelijkste puntje van de USA - Reisverslag uit Siesta Key, Verenigde Staten van Gert Cisca - WaarBenJij.nu Het zuidelijkste puntje van de USA - Reisverslag uit Siesta Key, Verenigde Staten van Gert Cisca - WaarBenJij.nu

Het zuidelijkste puntje van de USA

Blijf op de hoogte en volg Gert

17 April 2019 | Verenigde Staten, Siesta Key

Na de raketlancering mochten wij de nacht doorbrengen op een grote parkeerplaats. Net toen wij lagen te slapen kwamen er twee grote trucks met oplegger het terrein op rijden. Eerst een stukje voorruit, daarna met de piepers aan langzaam in de achteruit om daarna te beslissen toch ergens anders te gaan staan. Net toen de rust was weergekeerd kwamen er nog een paar trucks met oplegger aan. Weer gepiep, weer gerangeer en uiteindelijk weer stilte. Om één uur startten de motoren weer. Na een kwartier nog steeds ronkende motoren. Het bleek dat de chauffeurs, die achter in hun cabine slapen, hun airco aan hadden gezet. En die werkt alleen als de motor van de vrachtwagen draait. Zo stonden we tussen zes ronkende en rokende vrachtwagens. Daar werden we knap chagrijnig van. We klauterden ons bed uit en reden de auto naar een andere plek een paar straten verderop.

Omdat we slecht geslapen hadden waren we ook vroeg weer op. Dus stonden we om kwart over negen in het Kennedy Space Centre. Naast veel ruimtevaartuigen uit de geschiedenis met mooie projecties (á la Futuriscoop) maakten we met een bus een uitgebreide rondrit over het terrein. Enorm uitgestrekt. We zagen ook het lanceerplatform, meer dan 100m hoog, waarvandaan de SpeceX de avond daarvoor vertrokken was. Dat is toch wel heel bijzonder.

Daarna verder zuidwaarts. Naar Palm Beach, met z’n Trump golfbaan, Trump Resort, Trump Palace, Trump Royal, Trump Towers 1, 2 en 3 en nog vele andere luxe resorts en hotels. Het was zondag en iedereen die gezien wilde worden reed er zonder helm maar met dikke tatoos op de armen op dikke Harleys in alle soorten en maten rond. Oudere, opgedirkte heren en dames toerden rond in hun Ferrari, Rolls Royce, of Bentley. Het strand is er oogverblindend wit met veel oogverblinde dames en heren in strakke lichamen, waar wij dus goed tussen pasten. Even verderop kwamen we in een file. Op de rechterbaan stond een rij van minstens een kilometer pick-up trucks met grote boten of jetski’s achter zich aan. Op een enorm terrein konden die te water gelaten worden. Zelfs het kleinste bootje heeft hier niet één, maar soms wel vier buitenboordmotoren. En dan maar lekker achter elkaar heen en weer racen....

Zo belandden we op een camping in het Everglade National Park. Een uitgebreid watergebied dat op een savanne lijkt, maar dan onder water. Van mei tot november stikt het hier van de muggen, staat er in de boekjes. Half april dus ook. Het was er overdag 34 gr en ‘s nachts 29. En erg vochtig. Dat slaapt niet lekker. Tegen zonsondergang reden we naar een trail, in dit geval een soort steiger die over het water heen gebouwd was. Het was windstil, en overal hoorden je geluiden. Aalsgolvers, reigers en vele andere vogelsoorten die aan het vissen waren. In het glasheldere water kon je tussen de waterlelies en dotters grote vissen en schildpadden zien zwemmen. Maar ook kaaimannen en krokodillen. Doodstil liggen ze te liggen. Dan ineens met een hels kabaal slaan ze toe. Je schrikt je rot. Even later is het weer rustig alsof er niets gebeurd is. Indrukwekkend.

Onder het vaste land van Florida ligt een hele reeks eilanden. De Keys, wat zand-of koraalplaten betekent. Over deze eilanden is een weg van bijna 200km aangelegd, The Overseas Highway met vele lange bruggen die eindigt in Key West. Het meest zuidelijke puntje van de Verenigde Staten en maar 150km van Cuba af. Op de eilanden
zie je schitterende landgoederen en huizen. Veel huizen zijn op palen gebouwd, want als hier een orkaan langskomt, zoals ook in 2017, wordt het land overspoeld. We kampeerden er op een eilandje tussen allemaal grote campers in. Iedereen zat binnen met de airco op volle toeren. Het was een gebrom van jewelste. Wij zaten buiten. Ik wilde gaan zwemmen, maar de zee is daar zo ondiep en er groeit ook nogal wat zeewier dus het is bij pootje baden in lauw warm water gebleven. Dit was overigens de duurste camping die we ooit gehad hebben: €100 voor één nachtje.

Zuidelijker konden we niet en dus zijn we nu langs de kust van de golf van Mexico aan de reis naar het noorden begonnen.

  • 17 April 2019 - 14:29

    Gert En Cisca:

    Er staat een nieuw verslag klaar, maar het lukt niet om jullie een mailtje hierover te sturen, dus als je dit aanklikt zou je bij het verslag moeten komen..hoop ik

  • 19 April 2019 - 06:32

    Jouwert:

    mooi reisverslag, wat een armoede daar.
    bedankt voor de mooie fotoos

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Siesta Key

Gert

Actief sinds 25 Juni 2010
Verslag gelezen: 249
Totaal aantal bezoekers 64291

Voorgaande reizen:

30 September 2019 - 15 November 2019

2019 Deel II van Denver naar Baltimore

21 Maart 2019 - 04 Mei 2019

USA en Canada

31 December 2018 - 06 Februari 2019

Patagonië

15 Maart 2015 - 14 April 2015

2015 Route 66 en meer

26 April 2014 - 26 Mei 2014

2014 reis naaar het dak van de wereld

02 Mei 2012 - 01 Juli 2012

Noord Amerka

Landen bezocht: