Denver - Albuquerque
Blijf op de hoogte en volg Gert
04 Oktober 2019 | Verenigde Staten, Albuquerque
Nadat we, na onze eerste Noord Amerika reis, onze bloedeigen camper op 3 april in Toronto aan Elles en Hw hadden overgegeven (zie het verslag van onze vorige reis) moesten wij de zomer door zonder onze camper. Dat viel niet mee. Vaak verzuchtte ik:’ Zullen we maar een camper erbij kopen?” Maar ja, dat zit er natuurlijk niet in en is ook wel wat aanstellerig. Goed, vanaf 3 april konden we ons campertje thuis op het computerscherm volgen. Iedere 10 minuten, dag en nacht, geeft een tracker de positie, snelheid en hoogte van de camper via een satelliet aan ons door en dat wordt keurig netjes op een kaart aangegeven. Dat geeft een gevoel van verbondenheid. Nu mogen wij zelf er weer verder mee toeren. Na een lange vlucht met een krappe overstap in Salt Lake City, zeker nadat ons vliegtuig met vertraging uit Amsterdam vertrok, arriveerden we op 1 oktober in de Comfort Inn in Denver. Twee uur later reden Sytze en Rosemarie in ons campertje het parkeerterrein bij het hotel op. Ons weerzien was hartverwarmend. Het was schitterend weer en een graad of 23. Maar dat was maar even, er kwamen dikke wolken opzetten, de wind trok aan en het begon te regenen. De temperatuur zakte naar 14 gr. We kletsten die avond tot onze ogen erbij dicht vielen. De volgende dag werd de camper overgedragen. Sytze had zich enorm uitgesloofd en de camper in de was gezet. Bravo, zo zien we het graag. Nadat we nog een hotel voor Sytze en Rosemarie in New York hadden geregeld, zetten we ze op Union Station in het centrum van Denver af. Zij reisden in 38 uur met de trein naar New York. Wij reden onder donkere wolken Denver uit, de Rocky Mountains in. We waren nog geen half uur uit Denver, klommen gestaag omhoog en we ontwaarden een strak blauwe lucht boven ons. En dat bleef zo totdat we twee dagen later in Albuquerque aankwamen. De weg kronkelde omhoog tussen goudgele berkenbomen. De Indian Summer. Zo reden we over de Guanella pass, 3600m hoog. Alle campings van de National Parks waren al gesloten. Winterstop! Op onze onvolprezen app, I-Overlander vonden we een mooi plekje. Beuno Vista Outlook. Dat leek ons wel wat. We moesten wel over een zandweggetje van ongeveer 3 km. Vierwielaandrijving was niet nodig, vermeldde de app. Toch doemde er nog een probleempje op toen we vlak voor de kampeerplaats een kort maar venijnig steil stukje omhoog moesten. Dat lukte niet in één keer. We moesten even terug om een aanloopje te nemen. Dat lukte. Net... Maar we werden getrakteerd op een schitterende kampeerplek. Helemaal alleen met een fantastisch uitzicht. Het was wel 2800m hoog en dat zorgde ervoor dat het ’s nachts behoorlijk vroor. Ook binnen was het nog maar 6 graden. We sliepen slecht. We waren ook nog niet aan het nieuwe dag- en nachtritme gewend, we waren verkouden én (daar had ik niet eerder aan gedacht) het was heel hoog en dan is de lucht ijl. Als je neus dan ook nog dicht zit heb je het gevoel steeds adem tekort te komen. Het was ook koud dus een extra deken erbij. We wilden de kachel niet aandoen omdat we al eerder een gaslucht hadden geroken en dat moest eerst opgelost worden. Met wat zeepsop op de leiding vond ik de volgende morgen een koppeling die lekte. Het was een schroeffitting die ik met gasfitterstape opnieuw moest afdichten. We hebben veel tape in de camper, maar géén gasfitterstape. Dat moesten we maar proberen te kopen in het plaatsje waarop wij uitkeken. Beuno Vista. Het is zo’n typisch stadje op een t-splitsing. Daar vind je een motel, tankstation en een general store. Bij binnenkomst in de general store werd ik uiterst vriendelijk welkom geheten door een oudere dame met een schort voor en een sigaret schuin in de mond. “Hey dear, what can I do for you?” Ik liet haar het onderdeel zien en vroeg of zij hiervoor tape had. Gezien de waren die er uitgestald lagen dacht ik dat het hem niet zou worden. Ze zette een brilletje op, keek naar het onderdeel en toen naar mij. “For water or propane?” Uh, propane. Toen begon ze een verhandeling over het verschil in tape voor propaan en water. “No I don’t sell it.” Maar, ging ze verder, loop maar even met me mee, want mijn man heeft nog wel wat van dat spul. We gingen een deurtje door en nog een deurtje door en kwamen in een soort garage. Daar stonden kartonnen dozen, zakjes en kratten vol met installatiemateriaal tot aan het plafond opgestapeld. “Zoek maar even mee, het moet volgens mij ergens in deze hoek liggen.” Willekeurig keken we in zakjes, openden doosjes en schoven rotzooi aan de kant. Zonder resultaat. “Hold on, ik zal m’n man even bellen.” Terwijl zij probeerde de telefoon aan de praat te krijgen, (“Damned, ik ben te oud voor zo’n ding!”) opende ik nog wat zakjes. En ja hoor, daar vond ik een rolletje installatietape. Ik hield het voor haar neus omhoog. “Oh love, I knew it was there!” Toen we samen weer in de winkel terug kwamen wilde ik afrekenen. “No love, ik ben zo happy dat ik je heb kunnen helpen, it’s for you!”
’s Avonds overnachtten we bij een Indianen casino, Black Mesa. Binnen honderden, hoofdzakelijk oudere mensen, al sigaretten rokend, achter de gokautomaten. Rollator naast de gokmachine geparkeerd. Het blijft een raar fenomeen.
Nu staan we in Albuquerque op het terrein van het wereldberoemde (althans dat zeggen de Amerikanen) Balloon Fiesta. Hier zijn we de komende drie nachten.
-
05 Oktober 2019 - 08:32
Elles:
Hallo Gert en Circa,
Heel leuk om jullie reisverslag te lezen, zeker ook omdat wij ook in die buurt vertoefden. Jullie hebben alleen de camper op 3 mei aan ons overgedragen, maar ik begrijp dat het gemis groot was. Hoop dat alles weer op de juiste plaats staat en dat jullie optimaal kunnen genieten van de hereniging.
Groet,
Elles -
05 Oktober 2019 - 09:17
Maria:
Lieve Cisca en Gert, leuk om het boek weer verder te lezen.
Het leest weer als vanouds, heerlijk om zo’n winkeltje tegen te komen en zo geholpen te worden, we gaan terug in de tijd.
Hoop dat jullie verkoudheid over is en jullie weer volop kunnen genieten.
Aan de foto’s te zien is dat laatste geen probleem.
Liefs Maria -
05 Oktober 2019 - 11:26
Christien:
Oh love, Het lijkt wel dat de Rauwerda’s daar een dependance hebben. Mooi verhaal weer. Wij volgen jullie vanuit zuid Frankrijk. Love uit Vence. -
05 Oktober 2019 - 11:26
Lonneke:
Wat een mooi verhaal weer!! Ja ben blij dat gezeur van het missen van de camper even niet meer te hoeven horen -
05 Oktober 2019 - 11:28
Lonneke:
Hmm m’n vorige verhaal is maar voor de helft verzonden. Jammer, want het was een grapje natuurlijk! :D maar prachtig daar!! Hopelijk krijgen jullie nog veel meer mooi weer! Mooie ervaring weer met de oude dame en haar behulpzaamheid! Veel plezier!! Xxx -
05 Oktober 2019 - 11:51
Frederica:
Wat een goede start hebben jullie gemaakt! Dat zal wel weer fijn zijn om in de goeie ouwe camper te mogen slapen. Geniet van de dagen daar, hopelijk zit het weer jullie mee ! ik verwacht wat mooie gopro fotos of filmpjes ;) Liefs frederica -
05 Oktober 2019 - 19:44
Marianne:
Tja, dat terrein kennen we (wij waren toevallig ook in Albuquerque) want daar hebben we op 4 juli, Independence Day, een schitteren vuurwerk meegemaakt. We waren daar niet de enigen, misschien wel twee of drie duizend anderen! We nemen aan dat de ballonnen minstens zo spectaculair zijn. Enjoy. -
06 Oktober 2019 - 12:22
Sicco:
Jaloers :-) -
07 Oktober 2019 - 14:26
Irene:
Is altijd weer genieten om jullie reisverslagen te lezen. Zie het allemaal zó voor me! xxx Irene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
