Met de camper op pad
Blijf op de hoogte en volg Gert
13 Januari 2019 | Chili, Puerto Natales
Op pad met de camper.
Vrijdag 11 januari hebben we onze camper opgehaald. Het is een 4x4 VW Amarok. Zo’n auto met een open laadbak (pickup), daarin is een soort containertje geplaatst waarin we kunnen slapen, eten en zelfs douchen.
Na vertrek zijn we direct in Punta Arenas in een supermarkt inkopen gaan doen. Dat was nodig, want diezelfde middag zijn we Straat Magellaan overgevaren naar Vuurland. Het stormde flink en meer dan de helft van de passagiers lag in de stoelen te slapen. Zonde, want het was buiten zo mooi. Net een schildeij van een Middeleeuwse zeeschilder. Zon afgewisseld door wolken, grote schuimkoppen op het water en een flink deinende veerboot.
Na een dikke twee uur varen kwamen we op Vuurland aan. Bij de haven ligt het dorpje Porvenir. Allemaal verveloze huisjes van wrakhout en golfplaten. De wind was ondertussen nog verder aangetrokken en we reden zo’n honderd kilometer over een gravelweg langs een grote baai met de toepasselijke (?) naam Bahia Inútil; in goed Nederlands, de nutteloze baai! De weg kronkelde dan weer steil omhoog en dan weer naar beneden, dicht langs de zee. De zee, lucht en wolken kregen ieder moment een andere kleur. Als we in de honderd kilometer tien auto’s gezien hebben is het veel. Op Vuurland zijn er (bijna) geen bomen, alles is kaal, grasachtig land. Onderweg kwamen we flamingo’s, wilde guanaco’s (een soort Lama), ganzen en schapen, héél veel schapen tegen. Om de zoveel kilometer een boerderij, Estancia, verscholen tegen een heuvel.
De stormachtige wind was nu echte storm geworden. We zochten een slaapplaats met een schitterend uitzicht om te genieten van een mooie zonsondergang. Dat werd um dus niet. Het begon te regenen en we besloten te gaan slapen. Beschutting tegen de wind is er niet te vinden en ons campertje schudde heen en weer of het de boot naar Vlieland was tijdens een storm.
We maakten ons knusse bedje op. Tè knus... of beter tè krap bleek halverwege de nacht. Allebei gelijk omdraaien, anders lag de één óf de ander zonder dekens. Om een uur of vier hadden we nog geen oog dicht gedaan. Gelukkig was er een bank tot bed om te bouwen en ging ik (Gert) er op slapen. Daarna hebben we redelijk geslapen.
Op Vuurland leeft nog een kolonie Koningspinguins. Die kunnen wel 1,35 m hoog worden. We hebben ze bekeken in het Parque Pinguino Rey. De meesten stonden stil, omdat ze hun eieren aan het uitbroeden zijn. Ze hebben een schitterende vacht en een mooie oranje hals.
Vuurland is het zuidelijkste grote eiland van Chili (gedeeld met Argentinië) en ligt tussen de Grote Oceaan en de Atlantische Oceaan in. We keerden terug naar het vaste land bij het oostelijkste puntje van Chili. We zouden overvaren met het veer van Punta del Gado en kwamen er om kwart voor vijf aan. Alhoewel er weinig verkeer was, stonden we ineens in een twee kilometer lange file voor het veer. Na twee uur waren we nog geen centimeter opgeschoven. Cisca is maar gaan koken. Na een tijdje kwam een Chileense man met de vraag of de drie vrouwen uit zijn auto van onze wc gebruik mochten maken. Het stormde zo hard, dat we niet konden weigeren.
Het veer bleek door de storm uit de vaart genomen te zijn. Om acht uur besloten we onze plaats in de file op te geven en gingen een eindje van de weg staan om daar de nacht door te brengen.
Zondagochtend was de file verdwenen en reden we naar het veer. We zagen de boot van de overkant van Straat Magelhaan tegen de wind en flinke golven op boksen. Toen de boot had aangelegd konden we meteen aan boord rijden. Tijdens de vaart mochten we niet op het bovendek. Jammer, want nu konden we niets zien. Het zoute water spatte zo hoog dat het over onze camper heen spoelde en er een laag zout over de camper kwam. Veilig bereikten we de overkant maar door de sterke zijwind konden we eerst niet harder dan 60km/u rijden. Een motorrijder voor ons hing schuin in de wind en dreigde van de weg af geblazen te worden. Na een paar km sloegen wij van de hoofdweg, ruta 9 naar “fin del monde”, het einde van de wereld, af om 136 km over een gravelweg door het niets te rijden. Alleen maar hele lage begroeing, schapen, guanaco’s (lama’s), een vos, emoes, ganzen en roofvogels. En af en toe een kudde koeien. In de eerste kilometers zijn we twee auto’s tegen gekomen, daarna niet één. Nu staan we op een camping in Puerto Natales om morgen verder richting het nationaal park Torros del Paine te gaan.
De wind heeft nu zijn tol geeist, onze achterdeur klapte open en de onderruit van de deur sneuvelde. Met plastic en plakband weer provisorisch gerepareerd. Morgen ducktape kopen en alles stevig vastplakken, wordt vervolgd... de temperatuur is van 7 graden naar 16 graden gestegen
-
14 Januari 2019 - 12:51
Maria:
Wat een “stormachtige” reis zeg. Maar nu dus wat warmer. Wat een weidsheid zo stil. Geniet er maar van. Jullie liever dan ik maar ik geniet met jullie mee. Xxx liefs -
14 Januari 2019 - 13:00
Gert En Cisca:
Jullie bedankt voor de reacties! Die lezen en waarderen we zeker. Het uploaden van fotos kost zo veel tijd, dat we nu verplicht bij een koffietentje koffie met gebak moeten nemen. Dus de volgende update is waarschijnlijk zonder foto’s -
14 Januari 2019 - 13:36
Hein Hofmeester:
Volgens onze kalender moet het bij jullie mid-zomer zijn, maar bij het lezen van het verslag krijg ik de koude rillingen op de rug. Dat lepeltje-lepeltje draaien komt me ook bekend voor: in zuid-Afrika hadden we samen ca. 90 cm. Zit er ook een trekhaak achter voor een slaapwagen? Verder een goede reis. Hein -
14 Januari 2019 - 16:20
Lonneke:
Wat gaaf! Prachtig die pinguïns! Brrrrr wat een wind, net Friesland -
14 Januari 2019 - 18:53
Marianne:
Ach ja, wat willen jullie? Het is daar niet eens zo ver van de zuidpool. Doet de verwarming het? -
15 Januari 2019 - 17:31
Gert En Cisca:
Hein: nee er zit géén trekhaak achter de auto, gelukkig is een los derde bed beschikbaar en slapen we nu ieder in een royaal bed.... Ik moest ook aan jullis Zuid Afrika ervaringen denken. Ook de wasbord wegen, rammel de rammel de rammel.. boem. Gelukkig houdt onze wagen het heel goed (so far)
Marianne:
De kachel doet het uitstekend, maar we zijn nu in warmere oorden 18gr, maar...... nog steeds veel wind. Niet zo ver van de Zuidpool? Kijk maar eens goed op de globe. We zijn net zo ver van de Zuidpool als jullie in Thundersley van de Noordpool! Echt waar.
PS, zie net dat May heel groot verlies geleden heeft. Wat een ellende! -
16 Januari 2019 - 10:08
Mark:
Wat ziet alles er schitterend uit en wat een avonturen hebben jullie daar! Het levert in elk geval mooie verhalen op! En nu Torres del Paine! #heusnietjaloers
Geniet er van, en neem nog maar een extra kop koffie met gebak, want foto's willen we natuurlijk wel zien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
