Van Christchurch naar de westkust

Van Hong Kong naar Christchurch

Bij het digitaal inchecken voor de vlucht naar Nieuw Zeeland gaat er iets mis. Ik krijg een (digitale) boarding card maar bij Cisca is een probleem en zij krijgtergeen. Wat we ook proberen,het lukt niet. Dus maar op tijd naar de luchthaven om dit probleem op te lossen. Werijden weerboven voorin de dubbeldekker door Hong Kong.Ook door de armerommeligewijken waar het een drukte van belang is.

De bus zet ons keurig voor de vertrekhal af en we zien direct een balie van Cathay Pacific, onze luchtvaartmaatschappij.Wij leggen het probleem aan de baliemedewerker uit. Hij tikt wat op zijn toetsenbord en zegt:“Opgelost!”Waar hebben we ons drukomgemaakt?

We trekkenonze boardingpassen m.b.v. onze paspoorten uit een automaat. Daarna naar de selfservice bagage drop-off. Daarduw je je paspoort in een gleuf, wordt er een foto van je gezicht gemaakt en rolt er een labelvoor je kofferuit de machine. Met de handscannerscanjedaten dekoffers verdwijnendirectop een lopende band.

Dan paspoortcontrole. Ook hier je paspoort in een gleuf, een foto van je gezicht en het poortje gaat open. Ook de security verlooptsoepeltjes. Alleenbijmij gaan errodelichtjes branden. Als ik vertel dat ik een pacemaker heb lachen ze vriendelijk en mag ik doorlopen.

De vlucht van 11 uur naar Christchurch verlooptgladjesmaar wat is het weer een kolere end zeg….Ik doe een dutje, Cisca leest een boek. Na de landing door de controle. Grote borden met waarschuwingen wat je allemaal niet mag invoerenuit angst voor het importeren van ziektes.Geen zaden, geen zuivel, geen vlees, geen modder aan je schoenen,geen dit, geen dat, overtreding.. $400… = € 220.

Ja,we hebben wat crackers en pakjes cup-a-soupmee. Toch maar aangeven. Een vriendelijke mevrouw bekijkt de inhoud nauwkeurig en beslist dat het mee mag. Daarna gaatdebagage van alle passagiers nog door een X-rayscanner. De beambte vraagt of de schoenen van Gert ook bekeken zijn want stel je voor dat daar buitenlandse blubber met ziektekiemen op zit. Eh…ja..(nee dus)en dan zijn we eindelijkop de plaats van bestemming. Eerst wat geld pinnen, NZ telefoonnummer activeren en wat eten en koffie drinken. Een beetje op adem komen want zo’n reis hakt er wel in.

Met bus 8 naar ons hotel in het centrum van Christchurch (380.000 inwoners). Wat een herademingnade drukte van Hong Kong.Hier loopt iedereen relaxed keuvelend over straat.Het centrum doet me onmiddellijk denken aan Rotterdam. Het Rotterdam van de jaren 60. Allemaal nieuwe gebouwen en straten met grotelappen onbebouwde grondertussen.Met hier en daarnog enkeleoude gebouwen.In 2011 is het centrum van Christchurch getroffen door een enorme aardbeving waarbij118 mensen omkwamen en de meeste gebouwen onherstelbaar beschadigd werden. DeCathedraalwordt hersteld en daar zijn ze nog wel een mee bezig.

In het hotel eerst maar2 uurtjes plat om weer in het nieuwe tijdritme te komen.

Hong Kong heeft 7 uur tijdsverschilmet Nederlanden Nieuw Zeeland weer 5 uurmet Hong Kong. Totaal dus precies 12 uur.Daar moeten we flink aan wennen. Uit verveling klik ikin onze hotelkamerde tv aan.We vallenmetonzeneus in de boter. Er wordt verslag gedaan van een 2-jaarlijks Maori dans/zang festival waar 70.000 bezoekers komen. Erg bijzonder en indrukwekkend om te zien.De nieuwszenders slaanweover,westeken deze weken onzekop in het zand.

Zaterdag de camper ophalen. We zijn vroeg bij het verhuurbedrijf. Na enkele moeilijke vragen zoals“aan welke kant van de wegrijdtUin NZ”beantwoord te hebben krijgen we de camper mee. Het is een 7,5 m lange Mercedesbus.Na de bagage bij het hotel opgehaaldte hebbenstoppen we ergensin Christchurch om TomTom instructies te geven.

Daarnawilikde auto van de handrem afhalenom verder te rijdenmaar er gebeurtniets. Alsof de kabel was gebroken. Nog eens trekken, elkaar wat hulpeloos aankijken, instructies zoekenen het nog eens proberen.Niets.Ik bel met de hulplijn waar ik eerst na 10minutenwachten wordt afgegooid. Nog eens bellen, nu word ik vlot geholpen.De oplossing is erg eenvoudig (...) ga naast je stoel staan en trek met 2 handen héél hard aan dehandrem,nee nog harder,daarna het knopje indrukken en hij is van de handrem af. Je moet het maar weten.

We hebben een hele boodschappenlijstenrijden naar een hele grote supermarkt die PAK’N BAK, heet.Parkeren met zo’n lange bus is lastig,ook al omdat hij een grote draaicirkel heeftmaar daarvoor is Cisca het oog buiten.

Om 3 uur staan we op een grote camping bij het strand. Eindelijk we kunnen beginnen.Ook zondag blijven we hier om daarna helemaal fris op pad te gaan. Het is schitterend weer, zon en 25 gr en we hebben een lange wandeling over het strand gemaakt.