6.Van Wellington naar het noorden

6. Van Wellington naar het noorden

door technische problemen van waarbenjij.nu heb je te laat een mailtje gekregen dat het verslag, dat zaterdag gemaakt is, geplaatst is.

De overtocht van het Zuider naar het Noorder Eiland duurt zo’n 3,5 uur. We rijden de camper aan boord en klimmen tegelijk naar het bovendek. Het is een oude boot. Gebouwd in 1995 bij van der Giessen-de Noord in Krimpen aan den IJssel en heeft jaren op de Ierse Zee tussen Wales en Ierland gevaren. Het is schitterend weer en we kunnen lekker buiten zitten. De eerste twee uur vaart de boot door fjorden en tussen eilanden door. Hoe dichter we bij Straat Cook komen, die het Noorder en het Zuider Eiland van elkaar scheidt, hoe harder het gaat waaien. We gaan naar binnen. We zitten naast Roger, een Nieuw Zeelander die, evenals andere Nieuw Zeelanders, graag met ons praat. Alles komt ter sprake en hij blijkt, zoals we hier al eerder hoorden, niets van Amerika te willen weten. Hij vertelt dat de Nieuw Zeelanders zich meer verwant voelen met Europa en Oekraïne. Onderweg hebben we ook Oekraïense vlaggen bij huizen zien wapperen. Als het Noorder Eiland in zicht komt pakken wolken zich boven Wellington samen. We rijden in kou en regen van de boot om net boven Wellington in een National Park te overnachten. In dit park zijn opnames van de film Hobbit gemaakt. De volgende dag klaart het weer op en rijden we terug naar Wellington en bezoeken we het Nationaal Museum waar we heel veel te weten komen over de Maori.

De volgende dagen blijft het mooi weer met temperaturen van 20 graden. We rijden langs de westkust noordwaarts. We kamperen op een oud en vervallen kampeerterreintje bij de monding van een rivier met een kleine aanlegsteiger tussen de pieren. De eigenaar, die in Deventer geboren is, vertelt ons uitgebreid over vroeger. Wanneer er toen een Engels schip bij vloed bij de aanlegsteiger aanmeerde om bevroren vlees te laden, liet iedereen zijn werk uit handen vallen om te helpen bij het laden. Het schip moest namelijk voordat het laag water werd weer op zee zijn. Zo verdiende iedereen weer een paar centen.

In de verte doemt de punt van een hoge berg uit het vlakke landschap boven de wolken op. Het is Mount Egmont. Een dode vulkaan van 2500m hoogte. Omdat hij bijna in zee ligt zou deze berg volgens mij Mount Egmont aan Zee moeten heten. We rijden tegen de berg op naar het hoogste punt dat nog met de auto te bereiken is, lopen een korte track en genieten van het schitterende uitzicht. Kilometers rondom deze vulkaan zien we overal enorme puisten in het landschap. Allemaal gestolde, uit de vulkaan gespuugde lava dat zorgt voor een heel bijzonder landschap.

Onderweg rijden we langs een enorme zuivelfabriek van Fonterra, een zuivel coöperatie die 24% van de totale export van Nieuw Zeeland voor zijn rekening neemt. Ook in Heerenveen staat een fabriek van Fonterra. De melk wordt met enorme tankwagens van de boerderijen afgehaald. Deze tankwagens komen we door het hele land tegen.

We trekken door naar het noordoosten. We nemen de Forgotten World Highway. Een weg van 149 km zonder zijwegen en zonder enige voorzieningen. Halverwege ligt een gehucht, Whangamomona. Een hotel, een postkantoor en wat huizen. In 1989 heeft dit gehucht zichzelf, na ruzie met de provincie, uitgeroepen tot autonome republiek. Je kunt er een stempel in je paspoort laten zetten, als de douane aanwezig is. Vandaag is er geen douane te zien. In januari wordt de onafhankelijkheidsdag gevierd.

Verderop wordt de weg smaller en gaat zelfs door een éénbaanstunnel zonder verlichting. De weg heeft honderden bochten, smalle passages en steile hellingen. Dan staat er ineens een kudde schapen voor je op de weg die behendig door de herder met zijn honden een hek binnen gedreven wordt. Het kost ons bijna een hele dag om de weg te voltooien en een mooi kampeerplekje naast een rivier te vinden. De volgende dag krijg ik een mailtje van het verhuurbedrijf.“This is a courtesy email to let you know that our system has picked up that there was some hars driving, which includes sharp turns, sudden acceleration or speeding, your safety is our concern enz. enz. ”

Zo zie ik dat ook hier mijn Big Brother me in de gaten houdt.

Als we door een stadje rijden zien we een Marae, een authentiek Maori gemeenschapshuis. Ervoor zitten mooi uitgedoste bejaarde Maori’s die in verschillende kleurgroepen bij elkaar zitten. Een man spreekt de mensen in Maori toe en er wordt staande een volkslied (?) gezongen. Daarna lopen de mensen al zingend naar het moderne dorpshuis ernaast. Het blijkt een soort spelletjesochtend te zijn voor bejaarden die in groepen spelopdrachten gaan uitvoeren.

We rijden nu het gebied van de thermische activiteiten binnen.

De Australische schol schuift hier langzaam onder de Pacific schol. Hierdoor is de aarde op deze plaats altijd in beweging. Links en rechts zie je rookpluimpjes uit de grond komen. Er zijn geysers, hete modderbaden en warme spa’s. Het stinkt er naar rotte eieren. Er staat een grote elektriciteitscentrale die door hete stoom uit de grond wordt aangedreven We bezoeken Wai-O-Tapu Thermal Wonderland en lopen langs allerlei pruttelende, stomende, stinkende maar o zo mooie kraters en meertjes. Het geluid van één van de pruttelende modderpoelen is gebruikt bij de film Hobbit.

Vandaag, zaterdag, zijn we na een enorme regenbui de warmte op gaan zoeken op het Hot Water Beach. Je graaft op het strand een kuil en het (grond)water dat er instroomt is warm. Wroet je met je voet wat dieper in het zand dan wordt het zelfs heet. Graaf je een groot gat, dan kan je er in gaan liggen. Wij hielden het bij pootjes baden. Het beste moment om te graven is bij eb. Dat is vannacht om 1:50u. Dat doen we maar niet.